Su “Premio Ozieri” e s’iscritura moderna e regulada

Aprofundimentu de su mèrcuris - Pro pòdere presentare sas poesias a su prus prèmiu literàriu nòdidu de Sardigna b’at tempus finas a su 31 de maju. Semus faeddende de su “Premio Ozieri” chi ocannu lompet a sa de 64 editziones.

Custu prèmiu naschet su 1956, sessanta annos a pustis de sa prima gara poètica ufitziale intre improvisadores, semper in Otieri. Sa prima editzione l’annuntzieint da sas pàginas de sa rivista “S’Ischiglia” comente un’iniziativa ligada «a unu cuntzetu prus modernu» de sa poesia ma sena chèrrere èssere «anti gara estemporanea». Semper e cando deretu essit a campu una cuntierra mai cuada. Est bastante a abbaidare ite iscrieint in su verbale de s’editzione de su 1957 faeddende de autores chi «sufrint galu s’influèntzia de sos rimadores e de sos improvisadores de sas gasi naradas garas poèticas paesanas: disafios in rima chi si in Sardigna, in àteros tempos, ant àpidu un’importàntzia istòrica in sa formatzione de sa cultura populare a un’ala, a s’àtera determineint unu tastu fartosu de sa poesia identifichende·la cun sa versificatzione superfitziale». Pariat torrende sa gherra intre Prantaferru e Barore Sassu, unu dissing in rima chi pròpiu S’Ischiglia publicheit su 1949.

Ma b’at de nàrrere chi su Premio Ozieri at contribuidu finamentas a sa netzessidade de àere un’iscritura regulada. Pro pònnere remèdiu a cussa Babele gràfica, una cummissione (in intro sos dotzentes Antonio Sanna, Massimo Pittau e Enzo Espa) isterreit 11 inditos: Sas paràulas cherent iscritas de una manera ebbia (“sardu” e non “saldu”, “mortu” e non “moltu”, “Sardigna” e non “Saldigna”); sas cunsonantes a comintzu non cherent crobadas (“a notte”, non “a nnotte”); sa de tres persones singulare est semper “est”; sa de tres persones plurales perdent sa “t” in logudoresu (cosa chi imbetzes abarrat in sa Lsc); sa lìtera “c” est a l’impreare che a s’italianu (duncas “cane” e non “kane”. “chena” e non “kena”); sa lìtera “d” non cheret agiuntas (“badde” e non “baddhe”); sa lìtera “h” mai a comintzu, nemmancu pro sos verbos; sa”j” a nord e sa “x” a sud pro su sonu frantzesu de “je”; sas prepositziones partzidas dae sos artìculos (“a sos” e no “assos”); s’atzentu petzi in sas paràulas truncas (sa Lsc fintzas in sa de tres tònicas dae s’ùrtima vocale); impreu cumbinadu de “z” (durche) e “tz”. Bona poesia a totu cantos.