Torrat su sardu in Consìgiu regionale. Ma chi non siat unu rituale ebbia

«Depimus recuperare su significadu prenu, chi s’est isboidadu in su tempus, de paràulas “autonomia”, “autodeterminatzione”, “soberania territoriale” pro mobilitare e cungregare sas cussèntzias de sos sardos isvilupende unu protzessu virtuosu fatu de progetualidade, coerèntzia, partetzipatzione, unidade de pòpulu e rapresentàntzia sua». Est unu passàgiu de s’interventu de oe de su presidente de sa Giunta regionale Solinas chi, in sardu, at ammentadu sas acontessidas de su 1794 in die de oe, cun sa giagarada de sos piemontesos. A banda sos contenutos de s’allega sua, intre memòria istòrica cumpartzida e prospetivas noas chi bident antìtesis in sa polìtica atuale, sa forma de sa parlata non fiat presa comente àteras bortas. A banda carchi paràula italiana, sa letura fiat prus fluente e sos sèberos fonèticos (fintzas iscritos?) ant proadu a pònnere paris essidas setentrionales e essidas meridionales. In tempos de proibitzione frantzesa de s’impreu de su corsu in s’assemblea de Ajaccio, forsis diat èssere ora a l’impreare in su Consìgiu sardu. Fintzas in antìtesi a Solinas.

M.P.