Sos giornales de oe #36
«Contamus sa Sardigna semper movende dae sa mèngua: gente in mancu, servìtzios in mancu. E cheret fatu. E puru carchi cosa de bonu essit a campu mancari sa negatividade». Ammentende nos nde semus de custos faeddos de s’iscritore Matteo Porru publicados dae La Nuova Sardegna su 17 de maju? Bene, oe sa mèngua pertocat sos mèigos de base.
Semper sa Nuova nos contat chi, «de 1118 càmisos arbos, 871 nche sunt a curtzu a sa pensione». Dae ue nd’essit custu 871? Sos contos movent dae cando custos mèigos si pigheint sa làurea e custos 871 si l’ant leada dae prus de 27 annos; duncas su prus giòvanu de custos diat pòdere àere 52 annos cando chi «sos over 60 sunt sa majoria».
Prus bi la sighimus cun sa letura, a pàgina 2, e prus b’amus su datu in prospetiva: «a cando a su 2025 ant a sessare s’esertzìtziu issoro 380 mèigos cando chi ant a comintzare in 268. Duncas, in giru de duos annos, sa Sardigna est destinada a unu saldu negativu de 112 professionistas». E gasi sighende.
Cale est sa cosa de bonu chi essit a campu? Sa cherta de mèigos istràngios. No, no est una cosa positiva su de non b’àere mèigos inoghe, ma a su nessi ruent duas tontesas chi amus àpidu intesu in custos annos: sas còntigas contra a sos mèigos cubanos (“regime”, “propaganda”, “c’è il problema della lingua” etc.) e sos delìrios contra a sa sostitutzione ètnica.
Ma non b’at de ocupare ambulatòrios ebbia. Bi sunt finamentas sas villas de sos capitalistas russos chi a su presente, pro more de sas santziones a pustis de s’invasione de s’Ucraina, sunt bòidas, ma chi pro s’istadu rapresentant unu gastu mannu. «Unu salassu», narat L’Unione sarda.
«Ammentemus·nos – leghimus – chi sos costos de sas villas (dipendentes, asseguratziones, mantenidura ordinària) sunt a càrrigu de s’istadu italianu. Sos benes, difatis, non sunt secuestrados ma blocados. S’istadu devet sustènnere sos costos pro su contivìgiu de sos benes. Si faeddat de unu patrimòniu immobiliare cun unu valore cumplessivu de belle unu milliardu de èuros e in Sardegna b’est sa metade de su pachete intreu de benes cungelados».
Duncas? Cànones de locatzione pro chie, dae s’istiu de annoas, si lu podet permìtere. Est a nàrrere capitalistas otzidentales. E totu custu pro chi s’istadu recùperet su dinare gastadu pro su blocu amministrativu. Sa bona cale est? Chi sos capitalistas russos ant a sighire a bìdere àtere mantenende·lis contivigiadas sas villas issoro. A frores!
E como isetemus·nos, forsis sena mancu tardare, noas betzas in contu de emergèntzia abitativa e de patrimònios intocàbiles de inoghe. Bonas dies e bonu comintzu de chida.